Көз — Стихи на татарском языке
Көз икәнен белмиләр
Салкын таңны яфрак каплый,Җирдә ята сары шәл.Һавага сагышын чәчкәнАлтын көзнең зары жәл.
Шәлне күтәргәли җилләр,Шукъ яңгырлар ашыга,Кояш киткәнен көтә дәКилеп чыга каршыга.
Маңгай терәп тәрәзәгәШаян көзне күзәтәм.Аңымда буталып беткәнХисләремне төзәтәм.
Казлар оча, китмәс кебек,Тик борылмый кирегә.Адашмыйча, юллар табыпКайтыр микән бирегә?
Чынлап шаяра яңгырлар,Вальс көенә бииләр.…Тышта түгел, күңелемдәКөз икәнен белмиләр.
Венер Фәттах
*****
Менә тагын көзгә килеп кердек,Күңелләргә сагыш үрелә.Җәен янган учаклар да сүнә,Әкрен генә сүнеп сүрелә.
Нигә көзен күңел моңлана да,Җаннарыма нигә шом сала.Нигә җәен дәртләнгән йөрәгем,Көзен килеп һушымны ала.
Фирдат Валеев
*****
Көзге көн
Җәйнең җылы көненәИркәләнә Җир-Ана.Соңгы җылысын биреп,Китеп бара жэй, аңа.
Ак каеннар саргаеп,Чуклы миләш кызарып,Кугәннәр дә күгәреп,Утыралар үзгәреп.
Көзге кулмәген киеп,Алтын төскә күмелепКилде көзнең көннәре,Әбиләрнең чуагы.
Лилия Гиматдинова (Хисамова)
*****
Ак кар күмәр эзләрне
Кабат килде — шыксыз кара көз.Томан сарган юеш иртәне.Кагылып үтә, нәзек билле, җилеҮбеп ала алсу битләрне.Соңгы яфрак «Өзелергәме!?..», — дипАвыр уйга калган, күр әле.Көзге карлар тиздән эреп бетә,Күңел көтә ак кыш килгәнне.Көзге, юеш, яфраклы, тар сукмак.Ак кар каплар шушы эзләрне.Күңелләргә сары сагыш салаТик, барыбыз, сөям көзләрне.
Лилия Сәлахетдинова
*****
Теләкләрне телик ашыгып
Коеп-коеп көзге яңгыр ява,Теләк телик, дуслар, ашыгып.Әйтәләр бит, шул чактагы теләкКабул була, йөрмик онытылып.Һәр тамчысы саен нигъмәт аның,Көзге яңгыр — ул язгы шатлык.Табигатькә көч-куәт бирәчәк,Яусын иде елга тутырып.Пыяладан яңгыр буй-буй төшә,Күзәтәмен ихлас сокланып.Рәсем итеп ясый алмас мизгел,Рәссам өчен, төннәр уздырып.
Лилия Сәлахетдинова
*****
Көзге яңгыр
Көзге яңгырлар ява,Сәйлән тамчылар тамаКөн дә, төн дә сибәлиТуктарга да уйламый
Туендырып кырларны,Сөргән кара җирләрнеУрманда тирәкләрнеЮып йөргән юлларны
Ява да, яңгыр ява,Биткә иркәләп тама,Азрак юешләп ала,Салкын тамчысы кала.
Тик салкыны сизелми,Өшеттерми, туңдырмый.Иркәли дә иркәли,Көзге яңгыр сибәли.
Лилия Гиматдинова (Хисамова)
Лирические и трогательные до слез стихи про птиц
Покормите птиц зимой.
Пусть со всех концов
К вам слетятся, как домой,
Стайки на крыльцо.
Не богаты их корма.
Горсть зерна нужна,
Горсть одна —
И не страшна
Будет им зима.
Сколько гибнет их — не счесть,
Видеть тяжело.
А ведь в нашем сердце есть
И для птиц тепло.
Разве можно забывать:
Улететь могли,
А остались зимовать
Заодно с людьми.
Приучите птиц в мороз
К своему окну,
Чтоб без песен не пришлось
Нам встречать весну.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Из-за утеса,
Как из-за угла,
Почти в упор ударили в орла.
А он спокойно свой покинул камень,
Не оглянувшись даже на стрелка,
И, как всегда, широкими кругами,
Не торопясь, ушел за облака.
Быть может, дробь совсем мелка была
Для перепелок, а не для орла?
Иль задрожала у стрелка рука
И покачнулся ствол дробовика?
Нет, ни дробинки не скользнуло мимо,
А сердце и орлиное ранимо…
Орел упал,
Но средь далеких скал,
Чтоб враг не видел,
Не торжествовал.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Собиралась ласточка
Улетать на юг
И глядела ласково
На своих подруг —
На подруг, с которыми
Заниматься сборами,
И делить с которыми
Сотни верст пути,
И в пути с которыми
Разговор вести.
И ко мне наведалась
Поразмять крыло,
Щебетала весело,
Что на ум пришло:
«Ничего не ведомо,
Ничего не гадано
И ничто не задано
Наперед судьбой,
А проститься надо нам
Навсегда с тобой».
Увидала ласточка
Мой унылый лик
И сказала ласково:
«Не грусти, старик!
Не с добра приходится
За теплом охотиться,
Но порою сходится
И с горой гора.
Ты прости, как водится,
А теперь — пора».
Пожелал я ласточке
Всех заморских благ.
Это ты прости меня,
Коли что не так.
Не сойтись с горой горе,
Ты крутись в чужой жаре,
А я тут в своей норе
У зимы в плену
На своем родном дворе
Подожду весну.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Сладкозвучный соловей!
Говори душе моей;
Пой мне песнь бывалых дней,
Сладкозвучный соловей.
Как я любовался ей,
Без заботы, без затей,
В светлой юности моей,
Сладкозвучный соловей.
Верил я словам друзей,
Верил доброте людей,
Песне радуясь твоей,
Сладкозвучный соловей.
Песнь твоя в тиши ночей
Нынче стала мне грустней;
Спой мне песнь бывалых дней,
Сладкозвучный соловей.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Ласточки под кровлей черепичной
Чуть журчат, стрекочут тополя.
Деловито на оси привычной
Поворачивается земля.
И, покорны медленному кругу,
Не спеша, струятся в полусне —
Воды к морю, ласточки друг к другу,
Сердце к смерти, тополя к луне.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Светает. Птица шелестит
Лазоревым крылом,
Витает, в воздухе стоит
Ее крыла разлом.
Закинув голову, поет —
Как будто камнепад
Сквозь горло чистое ее
Обрушился на сад.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
«Птичка! Нам жаль твоих песенок звонких!
Не улетай от нас прочь… Подожди!»
«Милые крошки! Из вашей сторонки
Гонят меня холода и дожди.
Вон на деревьях, на крыше беседки
Сколько меня поджидает подруг!
Завтра вы спать ещё будете, детки,
А уж мы все понесёмся на юг.
Нет там ни стужи теперь, ни дождей,
Ветер листы не срывает с ветвей,
Солнышко в тучи не прячется там…»
«Скоро ли, птичка, вернёшься ты к нам?»
«Я с запасом новых песен
К вам вернусь, когда с полей
Снег сойдёт, когда в овраге
Зажурчит, блестя, ручей —
И начнёт под вешним’ солнцем
Вся природа оживать…
Я вернусь, когда, малютки,
Вы уж будете читать!»
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Грустью легла на рассветы зарница,
Утром холодным притихла душа.
Я отпустил в небо вольную птицу,
Жизнь на свободе всегда хороша.
Пусть насладится заманчивой скукой
В синей, как море нетронутой мгле,
Чтобы принять беспредельные муки
На черно-белой любимой земле.
Это приволье знакомо немногим,
Но в это время сквозь призрачный штиль
Ветер разлуки сметает с дороги
Наши следы, как ненужную пыль.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Птицы сидели у берега моря
Слёзы в глазах и печальный их взгляд.
Словно случилось у каждого горе,
В прошлое с грустью вернуться хотят.
Так же и люди – сидят одиноко
Кажется многим жестокой судьба,
И погрустят, и поплачут немного
Жизнь с ними часто бывает груба.
Грустные птицы вдруг крылья встряхнули,
Мигом взлетели, над морем кружат,
Предназначение словно вернули,
Жизнью своею они дорожат.
Если бы люди умели как птицы
В миг свои грустные мысли забыть,
Перелистнуть все плохие страницы,
Вытереть слезы, до счастья доплыть.
Надо бы людям у птиц научиться
В небо взлететь и над морем кружить,
Перебороть себя, снова родиться.
Каждым днем жизни своей дорожить.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Белый лебедь, лебедь чистый,
Сны твои всегда безмолвны,
Безмятежно-серебристый,
Ты скользишь, рождая волны.
Под тобою — глубь немая,
Без привета, без ответа,
Но скользишь ты, утопая
В бездне воздуха и света.
Над тобой — Эфир бездонный
С яркой Утренней Звездою.
Ты скользишь, преображенный
Отраженной красотою.
Символ нежности бесстрастной,
Недосказанной, несмелой,
Призрак женственно-прекрасный
Лебедь чистый, лебедь белый!
Стихи на татарском про осень
***
Салкын җилләр исә,Тәрәзәгә чиртә.Сап-сары яфракларҖиргә очып төшә.
***
Яратам минСары төсне.Бөтен дөньяАлтын төсле.
***
Сары- сары, сап- сарыАгачның яфраклары.Җил исә, ява яфрак-Көзнең матур чаклары.
***
Урман, кырларгаКилде матур көз.Җәй үтте диепҮкенмибез без.
***
Сары яфраклар коелды,Җәйләр үтте, көз җитте.Тезелешеп җыллы якка,Күлдәге кошлар китте.
***
Көз килде, үләннәр Саргайды, шиңде.Сап- сары яфракларҖиргә сибелде.
***
Көз көннәре бик күңелле,Бик күп җимешләр пешә.Кәбестә, шалкан өлгерә,Алмалар коелып төшә.
***
Көз көннәре бик күңелле,Бик күп җимешләр пешә.Помидор, карбыз өлгерә,Алмалар коелып төшә.
***
Үтте-китте матур җәйләр,Көзләр килеп җиттеләр.Ак каенның яфраклары,Саргаешып киптеләр.Сандугачлар, карлыгачларОчып китте еракка.Торналар да ялга китте,Җылы якка, көньякка.
***
Салкын җилләр исә,Тәрәзәгә чиртә.Сап-сары яфракларҖиргә очып төшә.Сары яфрак беләнБезнең бакча тулган.Кояш та елмаймый – Белмим, нәрсә булган.
***
Яфрак саргайды,Үләннәр шиңде.Ашыкмый гынаАлтын көз килде.Сау бул, ямьле җәйХушыгыз, кошлар.Хәерле юлларТелибез дуслар.
***
Кырлар буш кала,Яңгырлар ява.Җирләр дымлана – Бу кайчак була?
***
Күрәсез, дусларым, көз килде тышта,Озак тормас килер ак тунлы кыш та.Китә башлады инде бездән кошлар,Алар бездән ерак җирләрдә кышлар.
***
Әтием басуга барыпИген ура көн саен.Бик сорагач алып кайтканМиңа да бер комбайн.Нигәдер ул бик кечкенәҮзенеке әнә дәү.Әнием көлә: — Хәзер,- ди –Урырсыз инде икәү.
***
Көзге җил усал,Салкын булса да.Колак-борыннарБераз туңса да.Куркытмый безнеҺичбер суык җил.Һәрвакыт ямьлеБезнең туган ил.
***
Бу бакчада ни үсәме?Бу яшелчә бакчасы.Үсә кыяр, помидорлар,Кәбестәләр – барчасы.
***
Безнең бакчада үсә:Редис, кыяр, кәбестә,Шалкан, бәрәңге, кишерСуган, борыч, чөгендер.
Урамда ак кар яуган,Өй түбәсе агарган.Агач ботаклары бар даЯшел күлмәген салган.Безнең бакчада кошлар даНигәдер сайрамыйлар.Салкын икәнлекне сизепҖим эзләргә очмыйлар.
Башак җыйган чакта кырда,Кечкенә ГөлмиБер симез башак яныннанУзды иелми.Тук башак җирдә тик кенәКалмады ятып.Мыекларын селкеткәләп,Әйтте шул вакыт:-Ник мине, әйбәт башакны,Алмый китәсең?Икмәк кадерен белмәгәнБала икәнсең.Мин бик тә кыйммәтле бөртекСаф алтын кебек.Чәчеп үстерделәр минеКүпме көч түгеп.
Көзге табын-бай табын,Кыяр,карбыз һәм кавын.Телем-телем теленгән,Өем-өем өелгән.Алмалары ал төсле,Балкып туган таң төсле.Капсаң эри авызда,Һәр кисәге бал төсле.
Сары яфраклар коелды,Җәйләр үтте, көз җитте.Тезелешеп җылы яккаКүлдәге кошлар китте.Усак, каен, бөдрә талларЯфракларын койдылар.Чыршы белән карагайларЯшел көе калдылар.Җәен дә бер, көзен дә берЧыршы белән карагай.Энәләре һич коелмыйКыш булуга карамый.Соры куян да агараҖиткәч суык көз көне.Ап-ак була соры туныМамыктай була йоны.
Сценарий праздника осени на татарском языке в детском саду
Музыка астында балалар залга керәләр. Зал көзге яфраклар белән бизәлгән.
А.б.
Айгизә
Исәнме, көз, исәнме көз!
Көттек без килүеңне.
Алтын көз, синнән сорыйбыз
Бүләкләр бирүеңне.
Айзат
Көз килде.
Уңыш булды.
Табын сый белән тулды.
Рәхим ит, дус,
Көзге бәйрәмгә!
Камилә
Салкын җилләр исә,
Тәрәзәгә чиртә.
Сап-сары яфраклар
Җиргә очып төшә.
Нәзилә
Сары яфрак белән
Безнең бакча тулган.
Кояш та елмаймый.
Белмим, нәрсә булган?
Динә
Җирдә сары яфрак-
Көз килүнең билгесе.
Сары яфрак- көз-чибәрнең
Төшеп калган көзгесе.
Ямгинә
Саргая таллар, усаклар,
Алмагачлар һәм каен.
Көннән-көнгә арта бара
Җир өстендәге алтын.
Самир
Көннәр инде салкынайды,
Кышлар бераз якынайды.
Тирә-юнь гел сары төстә
Әллә соң бу алтын аймы?
Артур
Кошлар оча төркемләп,
Яңгыр ява иркенләп,
Кояш чыгып алгалый,
Моңсу караш салгалый.
Ранис
Иртәләрен туң төшә,
Күңелләргә моң төшә,
Көн яктысы тарала,
Яңгыр катыш кар ява.
Алишер
Осень наступила,
Высохли цветы.
И глядят уныло
Голые кусты.
Никита
Вянет и желтеет
Травка на лугах.
Только зеленеет
Озимь на полях
Альмир
Падают, падают листья,-
В нашем саду листопад.
Красные, желтые листья
По ветру вьются, летят.
Птицы на юг улетают:
Гуси, грачи, журавли.
Вот и последняя стая
Крыльями машет вдали.
Азалия
Нурислам
А.б. Сөмбелә, кара әле, безгә кунакка бәләкәй куяннар да килгән. Нәниләр башкаруында “Куяннар биюе” карагыз.
Көз. Рәхмәт, балалар! Булдырдыгыз! Ә хәзер әйдәгез уйнап алыйк.
(Көз яшелчәләрне, җиләк-җимешләрне идәнгә чәчә.)
Яшелчәләрдән аш пешерәбез, салат ясыйбыз, ә җиләк-җимешләрдән тәмле кайнатма, компот кайнатабыз. Шуның өчен аларны аерып шушы савытларга салырга кирәк.
Уен “Яшелчә һәм җиләк- җимешләрне аер”
А.б. Җәй һәм көз көне авыл җирендә эш аеруча күп була. Безнең балалар да өлкәннәргә ярдәм итә. Ләкин арада эшләргә яратмаучылар да очрый. Хәзер “Антошка” дигән шаян җыр тыңлап китәбез.
Көз. Мин кырларда игеннәрне, бакчаларда җиләк-җимеш, яшелчәләрне өлгертәм. Урманнарда күп итеп чикләвек, гөмбәләр үстерәм. Балалар, чикләвекләр, я гөмбәләр турында берәр җыр җырлап күрсәтегез әле.
Җыр “Грибочки”
А.б. Хәзер егетләребез татар биюен башкаралар.
Самир, Нурислам, Айзат, Альмир башкаруында татар егетләре биюе.
А.б. Безнең кызларыбыз да малайлардан калышмый. Кызлар башкаруында зонтиклар белән бию карагыз.
Көз
Ай, рәхмәт, балалар! Бигрәк матур җырладыгыз, биедегез, уеннар уйнадык. Ә хәзер кунакларыбызга көзге әкият күрсәтәбез.
ШУК БӘРӘҢГЕ
Катнашалар
Көз – Марина
Әби – Зинфира
Бабай – Мөнирә
Кыз – Светлана
Кияү – Лена
Әни куян – Ямгинә, бала куяннар – Ранис, Нәзилә
Төлке – Азалия
Бүре — Нурислам
Аю – Самир
Тиеннәр – Камилә, Айгизә, Динә
Тычканнар – Айзат, Альмир
Карга – Алишер
Керпеләр – Артур, Никита
Балалар – Ямгинә, Самир, Айгизә
Эт – Нурислам
Мәче – Азалия
Әтәч – Айзат
Авыл күренеше
Урман читендә өй, койма, агачлар, өстәл, самовар
Матур кояшлы көз көне – тын гына авыл көе уйный, таң ата, әтәч кычкыра, сыер мөгери, эт өрә. Өйдән бабай чыга, тирә-якка карана
-Җыр “Әтәч”
Бабай. Маша-Алла, бигрәк матур көн бүген. Аяз, җылы. Бәрәңге алырга бигрәк әйбәт көн. Әбисе, балалар, чыгыгыз, әйдәгез бәрәңге алабыз.
Өйдән әби килеп чыга
Әби. Хәзер, хәзер, сыерымны савып, көтүгә чыгарып җибәрим инде. Оныклар да йоклый әле.
Бабай (ачуланып) Сезнең шул булыр инде. Һич ашыгуны белмисез.
Әби сыер сава. Сыер тик тормый, тибенә. Чиләк авып китә.
Әби. (орышкан була) Әй, Зорька, тик кенә тор, тынычлан.
Савып бетереп сыерны көтүгә чыгарып җибәрә.
Әби. Балалар, торыгыз, юыныгыз. Коймак пешердем. Тәмләп чәй эчеп алыгыз да бабагыз белән бакчага бәрәңге чуплэргэ чыгыгыз.
Бэрэнге турында шигырьлэр сойлэнэ.
Уен. “ Кем кубрэк бэрэнге жыя”
Ата-аналар белэн чэй эчу.
Короткие стихи и четверостишия про птиц для детей
Улетели птичьи стаи,
Лес в сугробах до ветвей.
Вот тогда мы и дождались
Наших северных гостей.
Зимний лес не спит, а дремлет,
Серебром окутан весь.
Не покинув эту землю,
Много птиц осталось здесь.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Ливень, ливень льет везде.
Рады птенчики в гнезде:
– Мама дома посидит,
Hикyда не yлетит!
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Белая голyбка,
Голyбая юбка,
По воде ходила,
Юбкy замочила.
Сизый голyбь говорит:
– Ах, ты, лyжа вредная!
А голyбке говорит:
– Ах, ты, моя бедная!
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Скорлупа в гнезде хрустит.
Любопытный глаз блестит:
Из яйца, как из пелёнок,
Выбирается цыплёнок.
Потянулся, отряхнулся,
Тихо пискнул, оглянулся:
— Что ж, пожалуй, я пойду
И родителей найду!
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Курица кудахчет: «Квох!
Как же я хочу горох.»
А петух ей: « Не трещи.
Лучше встань и поищи.»
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Лист желтеет тополиный,
Улетают птицы клином.
След теряется вдали.
До свиданья, журавли.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Птица села на окно —
Значит, там уже светло!
Птицы по утрам поют —
Радость красоты дают!
Вышел летом я с утра —
Не машинам, птицам Ра!
Солнце светит, небо золотит
И с деревьев птицы трель звучит!
Птица словно друг, товарищ, брат
Каждый ей в душе ведь рад!
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
К нам в окошко заглянули
Голубочки: гули-гули.
Ты не бойся их малыш!
Улетайте: кыш-кыш-к ыш!
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Листья с веток опадают.
Лить дожди не устают.
Улетают птичьи стаи,
направляются на юг.
Но остался сизый голубь
зимовать на ветках голых.
По деревьям вверх и вниз
скачет стайка птиц-синиц.
Птица клёст в гнезде ютится,
а ворона — у окна.
Помогите встретить птицам день,
когда придёт весна.
Прогуляйтесь по опушкам,
подарите им кормушки.
Даже с севера снегирь
прилетит на этот пир.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Теплом уж веет. И порой
Из сада слышен шумный крик.
То там воробушки толпой
Кричат на ветках: «Чик-чирик!»
Довольны птички, что из туч
Им солнце выглянет на миг;
Они встречают этот луч
Веселым криком: чик-чирик!
Тот луч им шепчет, что земля
Вся скоро станет как цветник,
Утонут в зелени поля…
И громче слышно: чик-чирик!
Стихи про зиму на татарском языке | KidsClever
На данной странице собраны познавательные стихи про зиму на татарском, которые познакомят малышей и школьников с удивительными стихами на татарском языке.
Стихи про зиму на татарском языке
ГӨЛ ЯНЫНДА
Чыккан иде Вил
Күңел ачарга,
Ал чәчәкле гөл
Күрде бакчада.
Әй, чәчәкләре
Матур бу гөлнең!..
Кулы берсенә
Сузылды Вилнең.
Яратканын ул
Алды да өзеп,
Тагын үрелде:
Булмый бит түзеп.
Кемнең кулы барды икән?!
Ләкин әйтте гөл:
«Кадерлем, җитәр,
Алай күп өзсәң,
Бар ямем бетәр.
Иртәгә бире
Чыксаң тагын да,
Бер матур чәчәк
Бирермен шунда».
Гөлнең сүзенә
Вил карышмады,
Һәм шуңа гөл дә
Яратты аны.
***
Буран
Урамда — буран,
Мин өйдә торам.
Тәрәзә аша
Тик авыз spielautomaten ерам.
Әй, җил выжылдый,
Буран дуылдый.
Ачулы песи
Кебек мырылдый.
Җиңдем, ди, бугай,
Дуланып шулай.
Әй, бичаракай,
Кыланма болай.
***
Кар яуды
Менә нинди кар яуды:
Ап-ак булды җир өсте.
Чаналарга, чаңгыларга
Җиткереп булмый эшне.
Бөтен дөнья чаж да чож,
Тауда — kasyna online тау шуучылар.
Тау асты да чуп-чуар,
Тау өсте дә чуп-чуар.
Тау башыннан төшкәндә
Мәтәлеп тә китәләр.
Ничек итсә-итәләр,
Барыбер төшеп җитәләр.
Гел шома гына булмый шул,
Кайчакта егылалар.
Егылсалар егылалар,
Алар бит чыныгалар.
***
Рәхмәт сиңа, Кыш бабай,
Безнең белән дус бабай,
Сагынып килеп җиттең,
Яңа ел бүләк иттең.
Берәр яшькә үстердең,
Һәммәбезгә көч бирдең,
Рәхмәт сиңа, Кыш бабай,
Безнең белән дус бабай!
