Саумы, диләр гөлләр
Авылымның тугайлары аша
Ераклардан кайтып киләмен,
Чишмәләргә ятып сулар эчәм
Һәм иелеп өзәм җиләген.
Гөлләр миңа: «Саумы, саумы!» — диләр,
Алларыма хуш ис чәчәләр.
Бик сагындым, сезне, бик сагындым
Үз җиремдә үскән чәчәкләр.
Хәтерлимен шушы тугайларда
Бик, бик күптән гөлләр үскәнен;
Гашыйк булдым егет елларымда,
Тик гөлләрне үрелеп өзмәдем.
Гөлләр миңа: «Саумы, саумы!» — диләр,
Алларыма хуш ис чәчәләр.
Бик сагындым, сезне, бик сагындым
Үз җиремдә үскән чәчәкләр.
Гашыйк булдым. Ләкин мин гашыйгымны
Әйтеп бирдем гади тел белән,
Тиңләмәдем аны далалага
Гомерсез һәм матур гөл белән.
Гөлләр миңа: «Саумы, саумы!» — диләр,
Алларыма хуш ис чәчәләр.
Бик сагындым, сезне, бик сагындым
Үз җиремдә үскән чәчәкләр.
Шулай башлана яшәү
Чыга ир бала курага,
Имгәкләп, тупса аша,
Җиргә тигәч табаннары,
Тып итеп тәпи баса.
(Тормышның гадел законын
Ул да аңлый шул килеш, —
Җирдә яшәгәндә кеше
Тезләнмәскә тиеш.)
Чыпчык баласы шикелле,
Чайкалып тора ул башта
Һәм, кечкенә күзләрен кысып,
Кулын суза кояшка.
Гүя, кояшны чакыра:
«Төш син монда, төш җиргә.
Үлән өстендә йөгереп
Уйнап йөрербез бергә».
Эй колын! Әллә кайларга
Талпынып барыр кебек,
Алтын канатлы кошларны
Үрелеп алыр кебек.
Чү! Капкага килә бала,
(Ә ара нинди ерак!)
Атлаган саен аяклар
Баса ышанычлырак.
Зур юлга китерә аны
Курадан чыккан сукмак,
Һәм кинәт җиһан чикләре
Киңәеп китә сымак.
Дөньяда иң тәүге юлын
Нәкъ шулай башлый кеше.
Нәкъ шулай башлана аның
Яшәве –
бөек эше.
Һәм гомерлек җылы биреп,
Аңа ике күз бага:
«Дөнья синеке,
чөнки мин
Бирдем сине дөньяга…»
Кешеләргә начар төшләр керә…
Кешеләргә начар төшләр керә…
Имеш, җирне атом үртәгән,
Океаннарны парга әйләндергән,
Тауларны тузан итеп күтәргән.
Кешеләргә начар төшләр керә…
Хаким булган, имеш, дивана,
Ә галимнәр, дивананы хуплап:
«Акыл иясе!» –дип, куана.
Кешеләргә начар төшләр керә…
Сөю әверелә хатага,
Дус дигәне хаин булып чыга,
Ул хыянәт итә атага…
Кешеләргә яхшы төшләр керә…
Җирдә, имеш, ачу, шикләр юк,
Ил чикләре беткән, кешеләрнең
Йөрәк арасында чикләр юк.
Кешеләргә яхшы төшләр керә…
Акыл белән намус — тәхеттә,
Ә ахмаклык тере мәет булган,
Явызлык һәм ялган — ләхеттә.
Кешеләргә яхшы төшләр керә…
Бар гашыйклар бергә кавышкан,
Ул — атаны, кыз — ананы таный,
Бөтен адашканнар табышкан.
Кешеләргә төрле төшләр керә…
Сорап тормый керә –төн белән.
Начарлары төштә генә калсын,
Яхшылары булсын гел өн генә.
Россиянмын
Рус түгелмен, ләкин россиян мин,
Совет Ватанының улымын.
Нинди якты биеклекләренә бүген
Күтәреләм яшәү юлының!
Күңелемдә минем чуагы,
Күзләремдә — кояш нурлары,
Йөрәгемдә — мең ел тоткынлыкта
Үтеп чыккан өмет җырлары.
Җирдә ничек мин нык басып торам,
Нинди иркен алам сулышны!
Шуларның бит мин бөтенесе өчен,
Рус туганым, сиңа бурычлы!
Син тәм бирңең минес икмәгемә,
Син тат бирдең эчкән суларга.
Җир йөзендә күпме халык яши,
Туган иттең мине шуларга.
Рус түгелмен, ләкин россиян мин,
Россиян мин — нинди горурлык!
Ун гомерең миңа кирәк түгел,
Бер язмышым шуңа торырлык.
Рус түгелмен, ләкин россиян мин,
Россияның суын эчкәнмен,
Чагылларда имән ничек үссә,
Мин бу җирдә шулай үскәнмен.
Хаклымындыр, димен, үземне әгәр
Чагыл имәненә охшатсам, —
Тамырларым бит дүрт гасыр элек
Мәскәү белән барып тоташкан.
Заманнар бик хәтәр мәлдә Мәскәү
Дуслык авазымны ишеткән,
Һәм рус халкы минем язмышымны
Үзе язмышына иш иткән.
Рус түгелмен, ләкин россиян мин,
Россиян мин — нинди горурлык!
Биш гомерең миңа кирәк түгел,
Бер язмышым шуңа торырлык.
Рус һәм башкорт юлда һәрчак юлдаш,
Табындашлар олы бәйрәмдә,
Яуда яудаш, дандаш һәм кәбердәш
Изге сугыш үткән мәйданда.
Салаватның утлы иреннәре
Пугачевны үпкән чагында,
Беләм, миңа мәхәббәтең арткан,
Рус туганым, синең каныңда.
Рус тугелмен, ләкин россиян мин,
Совет Ватанының улымын.
Нинди якты биеклекләренә бүген
Күтәреләм яшәү юлының!
Күңелемдә минем көн чуагы,
Күзләремдә — кояш нурлары,
Йөрәгемдә — мең ел тоткынлыкта
Үтеп чыккан өмет җырклары.
Җирдә ничек мин нык бачып торам,
Нинди иркен алам сулышны!
Шуларның бит мин бөтенесе өчен,
Рус туганым, сиңа бурычлы!
Син тәм бирдең минем икмәгемә,
Син тат бирдең эчкән суларга.
Җир йөзендә күпме халыкт яши,
Туган иттең мине шуларга.
Рус түгелмен, ләкин россиян мин,
Россиян мин — нинди горурлык!
Ун гомерең миңа кирәк түгел,
Бер язмышым шуңа торырлык.
